Czym jest choroba Hashimoto? Jest to autoimmunologiczne zapalenie tarczycy. Jego przyczyną są zaburzenia pracy układu odpornościowego. Hashimoto należy do kategorii chorób z autoagresji. Co to oznacza?
Układ immunologiczny, który nie działa tak jak powinien obraca swoje funkcjonowanie przeciwko organizmowi. W prawidłowych warunkach (w zdrowym organizmie) układ immunologiczny powinien być w stanie chronić organizm przed różnymi infekcjami.
W przypadku choroby Hashimoto układ immunologiczny atakuje tarczycę i wywołuje tym samym przewlekły stan zapalny.
Produkuje on przeciwciała, które są skierowane przeciw własnym tkankom. Choroba Hashimoto należy do jednej z najczęstszych przyczyn prowadzących do niedoczynności tarczycy.
Ważna jest szybka diagnoza
Bardzo niebezpieczne jest to, iż choroba Hashimioto może przez długi czas przebiegać bezobjawowo, nie dając nam tym samym szansy na reakcję i wprowadzenie odpowiedniego leczenia.
Może to spowodować nieodwracalne uszkodzenia tarczycy, zaburzenia w produkowaniu przez organizm hormonów tarczycy czyli, czyli toksyny T4 i trijodotyroniny T3.
Hashimoto finalnie prowadzi z reguły do trwałej niedoczynności tarczycy. Niedoczynność ta może być poprzedzona natomiast okresem nadczynności.
Zapalenie tarczycy dotyka przeważnie kobiety. Występuje u nich kilkukrotnie częściej niż u mężczyzn.
Wynika to prawdopodobnie z tego, że estrogeny występują u nich w dużo większej ilości niż u mężczyzn, która może być poprzedzona okresem nadczynności tarczycy.
Warto wiedzieć: na Hasimoto zapaść można w każdym wieku, pojawia się ona obecnie w każdej grupie wiekowej, nawet wśród dzieci.
Jakie mogą być przyczyny choroby Hashimoto?
Przyczyny Hashimoto nie zostały w zupełności poznane. Istnieje wiele teorii, mówiących o tym, iż podłoże tej choroby może być genetyczne. Często wśród przyczyn Hashimoto wymieniane są:
- przewlekły stres,
- nieprawidłowa dieta,
- niedobór witaminy D3,
- problemy emocjonalne,
- zaburzony rytm snu,
- skutki przebytych chorób,
- nieleczone infekcje,
- zanieczyszczenia środowiska,
- niektóre leki.
Zdarza się, że Hashimoto istnieje razem z innymi chorobami autoimmunologicznymi lub towarzyszy na przykład nietolerancjom pokarmowym. Choroby często występujące równolegle z Hashimoto:
- reumatoidalne zapalenie stawów,
- choroba trzewna (celiakia),
- bielactwo,
- anemia złośliwa,
- cukrzyca typu 1.
Choroba Hashimoto - objawy
Choroba Hashimoto często zostaje zdiagnozowana przypadkowo. Dana osoba, cierpiąc na jakieś dolegliwości nie łączy ich z ty, że może to być powiększona tarczyca, ponieważ według niej nie mają one z nią nic wspólnego.
Bardzo ważne jest, aby co jakiś czas profilaktycznie wykonywać badania tarczycy. Przy chorobie Hashimoto objawy z reguły nie są jednoznaczne.
Warto wiedzieć: kobietę nieświadomą tego, że jest chora na Hashimoto do pójścia do lekarza skłonić mogą bóle mięśni, sztywność i bóle stawów, problemu z oddychaniem, powtarzające się uczucie braku powietrza, zbyt częste zmęczenie i senność.
Kobiety często bagatelizują te objawy, ponieważ brak energii, spadek koncentracji, brak chęci do działania i uczucie zmęczenia uznają za normalne i tłumaczą swoim wiekiem, nawałem obowiązków i brakiem czasu na odpoczynek.
Przybranie na wadze
Kolejnym z objawów jest przybieranie na wadze. Niestety podobnie jak powyższe objawy, przytycie nie od razu skłoni kobietę do wizyty u lekarza.Nagłe tycie można sobie wytłumaczyć :
- spowolnieniem przemiany materii,
- brakiem ruchu,
- złą dietą,
- ... oraz wiekiem. Problemem jest również wstyd.
Kobieta obawia się, że zgłaszając się z takim problemem do lekarza, uzyska odpowiedź, że po prostu musi mniej jeść i jedyną pomocą jaką uzyska będzie skierowanie do dietetyka. Niestety często rzeczywiście się tak zdarza.
Kobieta wychodzi wtedy od lekarza z poczuciem wstydu i obwinia się za zyskane dodatkowych kilogramów. Ma to bardzo negatywny wpływ na jej samopoczucie i poczucie własnej wartości.
Następnie zaczyna się dla niej walka z dodatkowymi kilogramami, która bez zdiagnozowania choroby Hashimoto i wprowadzenia odpowiedniego leczenia nie przynosi żadnych pozytywnych rezultatów.
Dzieje się wręcz odwrotnie. Kobieta nadal przybiera na wadze, a poziom jej frustracji wzrasta. Dlatego tak ważna jest dieta w chorobach tarczycy. Odpowiednia lektura na ten temat podpowie jak schudnąć przy niedoczynności tarczycy.
Najczęściej kobiety o tym, że dotyczą ich zaburzenia tarczycy dowiadują się w przypadku starań o zajście w ciążę.
Badania na tarczyce mogą dać odpowiedź dlaczego starania o zajście w ciąże są bezskuteczne lub z jakiego powodu dochodzi do wczesnych poronień. Zdarza się również, że miesiączkowanie staje się inne niż wcześniej.
Warto wiedzieć: miesiączki zaczynają stawać się rzadsze, mniej obfite oraz nieregularne. Mogą pojawiać się zawroty głowy, zaburzenia rytmu serca, pojawiające się znienacka i bez poważniejszej przyczyny.
Podsumowując więc, objawy chorej tarczycy na które należy zwrócić uwagę i udać się do lekarza specjalisty:
- uczucie ciągłego zmęczenia i osłabienia,
- zbyt częsta senność mimo odpowiedniej ilościu snu w ciągu nocy,
- wypadanie włosów,
- wahania nastroju, skłonności do popadania w stany depresyjne,
- zbyt wysoki poziom cholesterolu,
- problemy z wagą (ciągłe zwiększanie się masy ciała),
- bóle stawów,
- bóle mięśni,
- obfite miesiączki i zaburzenia cyklu miesiączkowania,
- zmniejszona tolerancja na zimno,
- chrypka.
Jakie badania na tarczycę należy wykonać?
Aby móc zdiagnozować chorobę Hashimoto, należy wykonać takie oto badania krwi:
Rodzaj | Opis |
|---|---|
TSH ( jest to oznaczenie poziomu tyreotropiny, czyli hormonu wytwarzanego przez naszą przysadkę mózgową). | Jest on odpowiedzialny za regulację wydzielania przez tarczycę trójjodotyroniny oraz tyroksyny Dla młodych kobiet wynik tez powinien wynosić około 1,5. Każdy wynik, który będzie oscylował powyżej 2.0 stanowi już solidną podstawę do postawienia diagnozy niedoczynności tarczycy. Ponadto, kobiety planujące ciążę, powinny mieć TSH na poziomie około 1. |
fT3 ( jest to oznaczenie poziomu wolnej trijodotyroniny (T3), która nie jest związana z białkami). | Wynik ten powinien wynosić około 50% (jest środkowo-górną granicą normy). Wyniki w dolnym poziomie normy może świadczyć o niedoczynności, a poziom podwyższony może informować o nadczynności. |
fT4 (jest to oznaczenie poziomu wolnej tyroksyny, czyli głównego hormonu tarczycowego). | Wynik ten powinien znajdować się blisko środka normy lub co najwyżej lekko powyżej. Wyniki, który będzie w dole normy świadczyć może o niedoczynności, a podwyższone będzie informował o nadczynności. |
anty-TPO (jest to oznaczenie poziomu przeciwciał, które są skierowane przeciwko peroksydazie tarczycowej). | (białko produkowane przez komórki tarczycy niewystępujące w organizmie zdrowych ludzi); obecność anty-TPO to wynik reakcji obronnej układu odpornościowego. Może świadczyć na przykład o chorobach autoimmunizacyjnych, czyli między innymi Hashimoto. |
anty-TG ( jest to oznaczenie poziomu przeciwciał, tym razem przeciwko tyreoglobulinie tarczycowej ). | (jest ona białkiem, które jest produkowane przez komórki tarczycy) - odwrócone T3 (rT3) – jest to poziom odwrotnej trójjodotyroniny (nazywanej antyhormonem tarczycy). Działa ona przeciwstawnie do T3. |
USG tarczycy (każda tarczyca powinna posiadać odpowiednie wymiary). | Jej prawidłowa objętość u kobiet to około 18 ml, a u mężczyzn około 25 ml). Prawidłowa tarczyca powinna też być normoechogeniczna. Jeżeli USG informuje nas o tarczycy z cechami hipoechogeniczności, możemy wtedy podejrzewać istnienie zapalenia tarczycy, które będzie miało podłoże autoimmunologiczne. |
Wyniki tarczycy z pewnością udzielą odpowiedzi na wiele pytań, związanych z naszym zdrowiem. Dodatkowo warto wykonać również następujące badania:
- morfologia z rozmazem,
- żelazo oraz ferrytyna,
- panel lipidowy: cholesterol całkowity, LDL, HDL, trójglicerydy,
- OB,
- poziom glukozy (krzywa glukozowa oraz insulinowa),
- witamina B12,
- wapń,
- elektrolity: sód (Na) oraz potas (K),
- kortyzol,
- próby wątrobowe,
- selen,
- witamina D3.
Wykonanie takiej ilości badań z pewnością pozwoli na stwierdzenie, czy dana osoba cierpi na zaburzenia tarczycy.
Dieta w chorobie Hashimoto
Optymalna dieta przy Hashimoto to taka, która jest dobrana indywidualnie i uwzględnia istniejące nietolerancje pokarmowe oraz alergie.
Celem odpowiedniej i zbilansowanej diety jest poprawa samopoczucia, a przede wszystkim zmniejszenie stanu zapalnego i wsparcie terapii farmakologicznej.
Dieta w Hashimoto – zasady
Przede wszystkim zaczynając ustalanie diety należy sprawdzić historię zdrowotną oraz żywieniową danej osoby. Są to czynniki, które w głównej mierze uwarunkują dobór składników w diecie.
Bardzo duże znaczenie ma w szczególności czas, jaki minął od wykrycia choroby oraz to na jakim poziomie uregulowania są hormony tarczycy.
Choroba Hashimoto wymaga, aby w diecie stosować zasady, które stosowalibyśmy, będąc osobami zdrowymi, które chcą się zdrowo odżywiać. Przy chorobie Hashimoto dieta jest szczególnie ważna.
Należy unikać produktów, które są mocno przetworzone, bogate w tłuszcze oraz cukry proste. Nie należy spożywać produktów ubogich w składniki odżywcze.
Należy wyrównywać niedobory, o których dowiadujemy się na podstawie badań oraz na bieżąco obserwować reakcję organizmu i w razie potrzeby odpowiednio reagować poprzez modyfikacje swojego dotychczasowego menu.
Warto wiedzieć: każdy organizm inaczej zachowuje się w chorobie, nie ma jadłospisu, który będzie tak samo działał na wszystkich. Bardzo ważna jest regeneracja organizmu oraz utrzymywanie odpowiedniej aktywności fizycznej.
Co jeść przy niedoczynności tarczycy?
Dieta przy niedoczynności tarczycy powinna być bogata w węglowodany, aby regularnie dostarczać do organizmu energię. Istnieją jednak teorie, które głoszą, że osoby z
Hashimoto będą się dobrze czuły na diecie ketogenicznej, czyli diecie wysokotłuszczowej, która przewiduje ułożenie diety w taki sposób, aby około 80-90 % stanowiły tłuszcze.
Warto wiedzieć: taki sposób odżywiania nie nadaje się jednak do stosowania przez dłuższy okres czasu, ponieważ może przynieść złe skutki dla zdrowia.
Należy więc pamiętać, że chora tarczyca potrzebuje odpowiedniej ilości węglowodanów (minimum 100-120 na dobę).
Nie wolno też organizmowi fundować żadnych skrajnych restrykcji. Diety deficytowe, o niskiej kaloryczności będą przesadnie obciążały organizm i zadziałają negatywnie na pracę tarczycy oraz na funkcjonowanie całego organizmu.
Poza odpowiednią podażą węglowodanów warto zwrócić większą uwagę na to, jaki jest ich indeks glikemiczny. Przede wszystkim im będzie on niższy, tym lepiej. Dobrze też mieć na uwadze odpowiednią podaż błonnika, która powinna wynosić około 20-40 g.
Choroba Hashimoto często narazić może na zaburzenia gospodarki lipidowej. Z tego powodu podaż i rodzaj tłuszczów powinny być bardzo mocno zindywidualizowane. Jednakże ogólne zalecenia wskazują na to, aby było to około 20-35 % w całej diecie.
Podczas planowania jadłospisu, warto szczególną wagę przywiązywać do ilości podaży białka. Do prawidłowego funkcjonowania powinno ono stanowić mniej więcej 15–20 % diety.
Odpowiednie spożycie białka wpłynie pozytywnie na minimalizację wypadania włosów. Pełnowartościowe białko jest też dobrym źródłem tyrozyny, czyli po prostu aminokwasu egzogennego, który natomiast jest substratem do powstania tyroksyny.
Omega-3 i omega-6
Bardzo duże znaczenie ma podaż substancji przeciwzapalnych, a także ograniczenie prozapalnych. Należy pamiętać o zachowaniu odpowiedniej proporcji kwasów tłuszczowych omega-3 do ilości omega-6.
Warto też oraz ograniczyć dostarczanie do organizmu cukrów prostych oraz kwasów tłuszczowych trans, które mogą działać prozapalnie.
Inne grupy pokarmów
Sporo osób cierpiących na Hashimoto skarży się na liczne dolegliwości, powstające w skutek spożycia też innych grup pokarmów.
Obejmują one z reguły objawy pojawiające się ze strony przewodu pokarmowego, co wiąże się głównie ze zwiększonym ryzykiem pojawienia się nietolerancji pokarmowych, zwłaszcza w przypadku chorób autoimmunologicznych.
Niektórzy natomiast źle reagują na nabiał oraz produkty mleczne. Dzieje się tak ze względu na spowolnienie perystaltyki przewodu pokarmowego oraz metabolizmu.
Warto wiedzieć: z tego powodu można doświadczyć przejściowej lub stałej nietolerancji laktozy. Podobna sytuacja może dotyczyć glutenu. Nie dowiedziono jednak, by dieta bezglutenowa i bezlaktozowa była konieczna u chorych na chorobę Hashimoto.
Wszystko zależy od decyzji lekarza i dietetyka oraz od nietolerancji pokarmowych, na które cierpi dany pacjent.
Często choroba Hashimoto kojarzy się z koniecznością wyeliminowania z diety glutenu. Jednakże prawdą jest, iż zanim do swojego życia wprowadzimy dietę bezglutenową powinniśmy koniecznie zrobić sobie badania w kierunku celiakii.
Eliminacja glutenu u osób z Hashimoto nie jest obligatoryjna. Jest to kwestia jak najbardziej indywidualna. Podobnie jest w przypadku laktozy - eliminujemy ją z naszej diety tylko w przypadku gdy pojawia się na nią nietolerancja.
Jeśli chodzi ogólnie o sytuację, której powiększona tarcza zmusza nas do większego zadbania o dietę – badania potwierdzają negatywny wpływ goitrogenów.
Są to substancje wolotwórcze wpłyajace na zdolność tarczycy do przeprowadzania syntezy hormonów. Są one zawarte w niektórych warzywach, na przykład w kapuście czy rzepie.
Jakie składniki są ważne w diecie Hashimoto i dlaczego?
Choroba Hashimoto wymaga z reguły wprowadzenia do diety suplementacji. Istnieje bowiem ryzyko, że nie zaspokoimy zapotrzebowania na składniki mineralne oraz witaminy.
Przemiana materii zależy oczywiście od wieku, płci, aktualnej masy ciała. Należy to brać pod uwagę ustalając zapotrzebowanie na suplementację witamin i minerałów.
Warto pamiętać, ze na zużycie energii duży wpływ mają też poszczególne jednostki chorobowe. Odpowiednio zbilansowana dieta pozwoli na udzielenie sobie odpowiedzi na pytanie jak żyć z Hashimoto i pomoże w normalnym funkcjonowaniu mimo choroby.
WITAMINY I MINERAŁY | OPIS |
|---|---|
MAGNEZ | ma swój udział w dużej liczbie przemian metabolicznych w organizmie. Przede wszystkim odpowiada za niwelowanie stresu oraz zwiększenie efektywności pracy mózgu. Najlepsze źródła magnezu to: orzechy włoskie, awokado, banany czekolada i pestki dyni. Selen – najlepsze źródło selenu to: zboże, nabiał, mięso, jaja, ryby i kiełki warzyw. Wchłanianiu selenu sprzyjać będą witaminy A, C oraz E. |
CYNK | niedobór cynku jest w stanie spowodować, że niemożliwe stanie się prawidłowe wiązanie trójjodotyroniny. Najlepsze źródła cynku to: mięso, jaja i przetwory mleczne. |
ŻELAZO | składnikiem wielu enzymów (również tych, które biorą udział w syntezie hormonów tarczycy. Produkty, które mają najwięcej żelaza, to: mięso, wątroba, ryby, żółtko jaja, orzechy. Warto pamiętać, że żelazo ze źródeł roślinnych jest trudniej przyswajalne. Warto wspierać jego dostępność witaminą C. |
WITAMINA A,C ORAZ E | są to witaminy przeciwutleniające. Witamina A znajdzie się przede wszystkim w maśle, mleku i wątrobie, natomiast jej prekursory zawarte będą na przykład w marchewce oraz dyni. Witaminę C znaleźć możemy w warzywach i owocach (w cebuli, papryce, porzeczkach lub aceroli). Witamina E zawarta jest głównie w różnego rodzaju olejach roślinnych. |
KWASY TŁUSZCZOWE OMEGA-3 | wykazują one działanie przeciwazapalne, dzięki czemu poprawiać będą funkcjonowanie układu odpornościowego oraz pozytywnie wpłyną na nasz profil lipidowy. Główne źródło kwasów tłuszczowych należących do rodziny omega-3 są tłuste ryby morskie. Ponadto prekursory kwasów tłuszczowych omega-3 znaleźć możemy w oleju lnianym, nasionach chia i orzechach włoskich |
WITAMINY Z GRUPY B | w szczególności należy zwrócić uwagę na witaminę B12. Jest ona zawarta przede wszystkim w produktach, które są pochodzenia zwierzęcego. Osoby, które są na diecie bezmięsnej muszę koniecznie pamiętać o kontroli poziomu witaminy B12 w organizmie i o jej odpowiedniej suplementacji. |
WITAMINA D3 | zapotrzebowania na witaminę D3 z pewnością nie damy rady pokryć w postaci samej diety. Niezbędna zatem jest synteza słoneczna. Niestety w naszej szerokości geograficznej jest ona znacznie utrudniona. Z uwagi na fakt, iż osobom z Hashimoto bardzo często towarzyszą spore niedobory tejże witaminy - warto wprowadzenie zdrowej diety do swojego życia rozpocząć od zbadania poziomu witaminy D3 i na tej podstawie dobrać suplementację. Trzeba to zrobić bardzo indywidualnie, ponieważ zalecana suplementacja w miesiącach od października do kwietnia może okazać się niewystarczająca. |
Jak schudnąć przy Hashimoto?
Na wstępie należy sprawdzić poziom TSH, T3 i T4. Wyniki, które są na pograniczu normy mogą być przyczyną upośledzenia przemiany materii, a tym samy będą utrudniać spalanie kalorii. Warto spróbować zmienić leki albo chociaż ich dawkę. Czasem choćby niewielkie zwiększenie dawki spowoduje dużą różnicę.
Co jeść przy Hashimoto? Należy dużą uwagę zwrócić na swoją dietę, bowiem taka, która jest bogata w cukry proste i węglowodany z pewnością będzie powodować przyrost wagi.
Przykładowo, nawet jogurty, które większości osób kojarzą się ze zdrowym produktem - zawierają równowartość okolo 16 łyżeczek cukru!
Dla osób cierpiących na Hashimoto polecane są diety takie jak dieta ekologiczna dla ciała, dieta autoimmunologiczna Paleo, dieta SCD, dieta Westona A. Pricea lub dieta śródziemnomorska.
Z reguły jednak wystarczy po prostu racjonalne odżywianie oraz spożywanie produktów odpowiednich dla swojego organizmu. Z pewnością warto wyeliminować cukier oraz przetworzoną żywność, nabiał, ryż i inne węglowodany proste.
Zalecane jest jedzenie dużej ilości mięsa i warzyw oraz dobrych tłuszczów (awokado, olej z oliwek i olej kokosowy).
Warto też sprawdzić czy nie ma się nietolerancji pokarmowych. Tak jak już zostało wspomniane powyżej, jeśli nie występuje nietolerancja glutenu czy laktozy – nie trzeba ich eliminować.
Kolejnym ważnym elementem diety osób, które cierpią na Hashimoto jest włączenie do diety probiotyków i pokarmów fermentowanych, ponieważ często u osób z nadwagą występuj zaburzenia równowagi flory bakteryjnej.
Organizm osoby chorej działa inaczej niż osoby zdrowej, więc to co jednej osobie będzie służyć, innej może bardzo zaszkodzić.
Warto wiedzieć: bardzo ważna w życiu każdego człowieka jest aktywność fizyczna. Dotyczy to również osób z Hashimoto. Należy wybrać aktywnośc odpowiednią dla swoich możliwości. Może to być spacer, joga, rower, pilates, pływanie, rolki, bieganie albo zumba.
Hashimoto - leczenie
Kiedy zostanie już stwierdzona u pacjenta choroba Hashimoto, lekarz rozpocznie odpowiednie leczenie. Z reguły na początku kuracji pacjent przyjmować będzie leki przeciwzapalne.
W następnym etapie kuracji lekarz zaleci łykanie hormonu tarczycowego, którym jest lewotyroksyna. Jest to tabletka, którą należy zażyć na czczo i popić obficie wodą.
Ważne jest, aby na dwie godziny przez połknięciem tabletki nic nie jeść, a także 20 minut po zażyciu powstrzymać się od jedzenia.
Lek z reguły jest dobrze tolerowany. Jeśli zostanie on dobrany w odpowiedniej dawce, organizm zaopatrzy się we właściwą ilość tyroksyny i tym samym będzie funkcjonował normalnie.
Niestety, takie leczenie trzeba będzie kontynuować do końca życia. W miarę upływu czasu i co raz większego zniszczenia tarczycy, trzeba będzie zwiększać dawkę tyroksyny.
Warto wiedzieć: z tego właśnie powodu raz na 3–6 miesięcy należy koniecznie wykonać badanie, aby sprawdzić poziom tyroksyny we krwi. Jest to bardzo ważne, ponieważ pozwoli skorygować ilość podawanej dawki leku na tarczycę.
Jedną z metod jest też leczenie tarczycy jodem. Skąd taka teoria? Jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, iż przyczyną choroby Hashimoto jest niedobór jodu (obecnie coraz rzadziej), zaleci zażywanie preparatów jodu.
Jeśli pacjent nie podda się leczeniu, mogą pojawić się poważne schorzenia. U chorych na Hashimoto, którzy nie podjęli leczenia w odpowiednim momencie można było zaobserwować kłopoty kardiologiczne, nadwagę, zbyt duży poziom cholesterolu, obniżoną aktywność fizyczna i intelektualna, ciągłe zmęczenie, brak energii, lęki, wahania nastroju, a w skranych nawet depresję. (1)
Ponadto wystąpić mogą guzki tarczycy, które nie leczone mogą doprowadzić do tego, że pojawi nawet rak tarczycy.
Statystyki wykazują niestety częstsze pojawianie się nowotworów złośliwych tarczycy, jeżeli towarzyszy im Hashimoto. Wtedy niezbędna będzie operacja tarczycy. Ważne więc jest, aby regularnie kontrolować stan swojego zdrowia.
Czy leczenie Hashimoto może mieć jakieś skutki uboczne?
Nie powinny się pojawiać żadne skutki uboczne, jeśli dawka leków będzie prawidłowo dobrana. Natomiast jeśli osoba chora na Hashimoto nie będzie sumiennie brać lekarstw lub nie zastosujemy się do zasady zażywania ich na czczo, może doprowadzić do ponownej niedoczynności.
Z drugiej strony natomiast, w przypadku nadużywania leków na tarczycę możemy doprowadzić do rozwoju nadczynności tarczycy. Przy Hashimoto niezbędne są regularne wizyty u endokrynologa.
Stan zapalny tarczycy, czyli Hashimoto, staje się prawdziwą plagą XXI wieku. Przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy jest najczęstszą przyczyną niedoczynności tego narządu.
Jak potwierdzają wszelkie statystyki i badania na Hashimoto o wiele częściej chorują kobiety, niż mężczyźni, a w przebiegu choroby dochodzi do powolnej destrukcji miąższu i rozwoju niedoczynności narządu. Choroba ta niestety jest niewyleczalna i doprowadzi z czasem do trwałej niedoczynności.